Subscribe:

viernes, 26 de abril de 2013

Barcelona de nit



Magnífic time-lapse nocturn de la Ciutat Comtal


Realitzat per Pau Garcia Laita, ha utilitzat una càmera Canon EOS 550D, amb objectius Sigma 10-20mm 3.5, Canon 18-135mm., Canon 50 mm. 1.8 II i Samyang 8mm. La banda sonora: "Starscapes" de The American Dollar.
Han estat 5 mesos de treball dur i 34 nits fredes, recorrent els carrers de Barcelona. Una vista ràpida, hipnòtica i brillant, de la capital. Impagable, entre d'altres, la posta de sol sobre Collserola. No us defraudarà, hi apareixen pràcticament tots els llocs coneguts. Com sempre, us aconsell0 veure el vídeo en alta resolució i a pantalla completa.





miércoles, 17 de abril de 2013

¡LA IMPORTANCIA DE HACER ALGO A MI EDAD, PARA NO ABURRIRME¡




¡LA IMPORTANCIA DE  HACER ALGO A MI EDAD, PARA NO ABURRIRME¡

La gente que todavía trabaja me pregunta a menudo que qué hago diariamente, ahora que estoy jubilado...

Pues bien, por ejemplo, el otro día fui a Madrid y entré en un edificio de usos múltiples del Ayuntamiento para presentar una documentación; sin tardar en la gestión ni cinco minutos.

Cuando salí, un Policía Local estaba poniendo una infracción por estacionamiento prohibido.
Rápidamente me acerqué a él y le dije:
- ¡Vaya hombre, no he tardado ni cinco minutos...! Dios le recompensaría si hiciera un pequeño gesto para con un jubilado...

Me ignoró olímpicamente y continuó rellenando la infracción.

La verdad es que me pasé un poco y le dije que no tenía vergüenza.


 Me miró fríamente y empezó a llenar otra infracción alegando que, además, el vehículo no traía yo no se qué de la hora. Entonces levanté la voz para decirle que me había percatado de que estaba tratando con un cabrón, que le habían dejado entrar en la Poli porque no servía para otra cosa...

 Él acabó con la segunda infracción, la colocó debajo del limpiaparabrisas, y empezó con una tercera.
No me achiqué y estuve así durante unos 20 minutos llamándole de todo, desde “sieso rebanao”, hasta h de p......
Él, a cada insulto, respondía con una nueva infracción. Con cada infracción que llenaba, se le dibujaba una sonrisa que reflejaba la satisfacción de la venganza...

Después de la enésima infracción... le dije:
- Lo tengo que dejar, porque… ¡Ahí viene mi autobús!

Desde mi jubilación, ensayo cada día cómo divertirme un poco.

¡Es importante hacer algo a mi edad, para no aburrirme¡











sábado, 13 de abril de 2013

YO SI QUE ME ACUERDO


Es mentira que el tiempo y el olvido
son como hermanos gemelos

Esta mañana
Ya no me acordaba
Cómo tocaban mis dedos
Esa guitarra que era
Para mí tu cuerpo

Ya no me acordaba lo que sentía
Cuando acariciaba tu pelo

Ya no me acuerdo
Si tus ojos eran marrones o negros
Como la noche o como el día
Que dejamos de vernos 

Sólo recuerdo que llovía y que quedamos
En la parada del metro
Pero haciendo un gran esfuerzo,
Aún veo tu mirada
En cada espejo de cada ascensor

Donde cada noche
Me sube hasta el cielo
De moteles invernadero
Donde se jura algo tan efímero…

Ya no me acuerdo
Ni de tu risa
Ni de tu prisa
Por darme un beso


Ni qué botón 

De tu camisa
Desabrochaba primero.
Ni qué rumba me bailabas
Cuando querías robarme el sueño
Dicen que el tiempo y el olvido
Son como hermanos gemelos

Que vas echando de más
Lo que un día echaste de menos

Yo qué culpa tengo
Si ya no me acuerdo
Pero haciendo un gran esfuerzo,



Aún veo tu mirada
En cada espejo de cada ascensor

Donde cada noche
Me sube hasta el cielo
De moteles invernadero
Donde se jura algo tan efímero
Y tan eterno,
Ya no me acuerdo,
Ya no me acuerdo

 

  YO SI QUE ME ACUERDO




domingo, 7 de abril de 2013

LA MUJER Y EL LEÓN





LA MUJER Y EL LEÓN 



Se decía que en una aldea en Etiopía, un hombre y una mujer, viudos, aunque jóvenes, deciden formar juntos una nueva familia. Pero hay un problema, el hombre tiene un hijo de corta edad, que no ha superado aún la muerte de su madre. Ésta le prepara los platos especiales, le confecciona bonitas prendas y se comporta, siempre amablemente con él, pero el niño, ni siquiera le dirige la palabra.

La mujer acude al hechicero:

-¿Qué puedo hacer para que mi hijo me acepte como madre ?-

-Me has de traer tres pelos del bigote de un león - le dice el sabio a la mujer.

La mujer se va preocupada, preguntándose cómo le podía sacar tres pelos a un león sin ser devorada, pero decide intentarlo por el bien de su familia.

Cuando al fin encuentra al león, guarda una distancia prudencial, temerosa de acercarse. Permanece largo rato observándolo de lejos.

La espera se hace interminable hasta que la mujer decide ofrecerle comida. Después de acercarse un poco más le deja un pedazo de carne y se aleja. Y cada día hace lo mismo.

Poco a poco, el león se acostumbra a la presencia de la mujer, hasta que ésta pasa a formar parte de su vida. Un día, cuando el león está dormido le arranca tres pelos del bigote sin problemas.

Pero antes de llevarle los pelos al hechicero comprende que su problema está resuelto:

HA HALLADO EL VALOR DE LA PACIENCIA.


Como el león, debe acercarse al niño poco a poco, esperando fielmente, respetando su actitud y su territorio... hasta conquistar su corazón con su paciencia.

DESCONOCIDO